یه دردهایی هست که فقط برای خود آدم درده و حتی گفتنش برای دیگران نه تنها عمق درد رو‌کم نمی‌کنه که حتی ممکنه خیلی بی‌اهمیت باشه.
از پاییز تا همین دو روز پیش همه‌ی تلاش‌ها برای گرفتن کارت سفر با مشکل رو به رو شده.
پاییز که خواستیم اقدام کنیم یهو بعد سه سال نامه‌ی خونه اومد، تا کارای خونه بشه و اسباب کشی کنیم و اقدام برای تغییر آدرس سه ماه طول کشید. دو ماه هم طول کشید تا نامه بیاد و درست زمانی که باید کارت جدید رو تحویل بگیریم قرنطینه شروع شد و تعطیلی که تا یه ماه دیگه ادامه داره.
ای بابا...چی میشه گفت، جز صبر.
از پاییز تا همین دو روز پیش همه‌ی تلاش‌ها برای گرفتن کارت سفر با مشکل رو به رو شده.
پاییز که خواستیم اقدام کنیم یهو بعد سه سال نامه‌ی خونه اومد، تا کارای خونه بشه و اسباب کشی کنیم و اقدام برای تغییر آدرس سه ماه طول کشید. دو ماه هم طول کشید تا نامه بیاد و درست زمانی که باید کارت جدید رو تحویل بگیریم قرنطینه شروع شد و تعطیلی که تا یه ماه دیگه ادامه داره.
ای بابا...چی میشه گفت، جز صبر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر