وقتی می‌بینم هوا ابری و‌بارونیه، انگار یه حس نکبت و بدبختی خودش رو تحمیل می‌کنه بهم، قشنگ هر چی زور داره می‌زنه تا حالم گه و گه‌تر بشه.
تو این قرنطینه جدید که هوا هم گاهی بهاریه تنها کاری که کردم و اصلا توقفی توش نبوده، خوردنه اونم با عذاب وجدان شدید. نمی‌تونم نخورم حتی وقتی سیرم انگار مجبورم بخورم. کاش بتونم یه جایی این حال بد رو له‌اش کنم.
