در این لحظه‌ها خیلی غمگین و دلشکسته‌ام، تنها چیزی که حالم رو خوب می‌کنه بودن کنار خانواده‌ام و خونه خودمونه. همونطور که یکی می‌تونه حالش از دور بودن از ایران خوب باشه و از مهاجرت راضی، یکی هم می‌تونه همیشه منتظر برگشت باشه و از مهاجرتش راضی نباشه. آدم‌ها مثل هم فکر نمی‌کنند، خوشی‌ها و دلخوشی‌هاشون مثل هم نیست، حسرت‌ها و ای کاش‌هاشون هم...
من دلم می‌خواد برگردم خونه‌ام، برم سر زندگی‌م...هیچ‌وقت حس نکردم اینجا خونه و زندگی‌ه منه و همه امیدم به روزی‌ه که برمی‌گردم.
انشالله شرایط خوب بشه و همه کسانی که از سر ناچاری و به امید دستیابی به شرایطی بهتر غم دوری از وطن و خانواده رو به جون خریدن به وطنشون برگردن .
پاسخحذفسلام، ممنون از شما. فک نمی‌کردم کسی اینجا رو بخونه.
حذف