وقتی میبینم هوا ابری وبارونیه، انگار یه حس نکبت و بدبختی خودش رو تحمیل میکنه بهم، قشنگ هر چی زور داره میزنه تا حالم گه و گهتر بشه.
تو این قرنطینه جدید که هوا هم گاهی بهاریه تنها کاری که کردم و اصلا توقفی توش نبوده، خوردنه اونم با عذاب وجدان شدید. نمیتونم نخورم حتی وقتی سیرم انگار مجبورم بخورم. کاش بتونم یه جایی این حال بد رو لهاش کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر