هیچ وقت بچهها رو دوست نداشتم، یعنی دلم براشون میسوزه یه حس ترحم آمیخته با اندوه و بیم از اینکه در آینده رویاهای کودکی اشون چقدر خط خطی میشه.
حدود یک سال آرزو دارم، یه بچه داشته باشم و حسادت میکنم یه اونایی که در حال مادر شدن هستند و یا مادر شدن.
این حس بعد از آزادی از انفرادی اومده سراغم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر