کمتر از دو ساعت دیگر وارد سال جدید می‌شویم. سالی که در حال گذر است عجیب بود، خیلی. پر از شادی، غم، خشم، استیصال...
تولد بچه‌ها قشنگ‌ترین خبرها بود، دیدار پدر و مادرم، برادرم و خانواده، خاله‌ها و دایی‌ها...
روزهای غمگین هم کم نبود، روزهای خشم و نفرت، اشک و آه و نفرین...
آدم‌های سمی هم آمدند، زهر ریختند و امیدوارم که دیگر دور شوند...
آدم‌های امن‌م بیشتر شدند، همان‌ها که هم‌دلی بلدند، می‌شنوند بی‌قضاوت. قوت قلب هستند بی‌منت.
روزهای سخت ایران، روزهای پر خشم و استیصال، روزهای درد و رنج عمیق، روزهای ای خدا کجایی و...
روزهای غرور و افتخار، روزهای امید و انتظار و ما همه‌ی این‌ها رو مدام داریم تجربه می‌کنیم.
به امید اون شادی جمعی، به امید اون آزادی جمعی به امید فراگیری واقعی شعار زن، زندگی، آزادی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر