۱۳۹۹ خرداد ۲۷, سه‌شنبه

نکبت کرونا

بعد از سه ماه پرفکتور باز شد، ولی چه فایده! پشت نرده‌ها چهار تا آدم ماسک به دهن ایستاده‌اند و جواب درست و حسابی که نمی‌دهند هیچ خیلی راحت و خونسرد می‌گن برید از اول اقدام کنید.
یعنی پنج ماه انتظار کشیدیم برای هیچ و پوچ!
نامه‌ی مربوط به تغییر آدرس در کارت اقامت پنج شش روز قبل از قرنطینه به دستمان رسید نوشته بود که کارت اصلی، پاسپورت و همان نامه را ببریم تحویل دهیم و الخ که خورد به تعطیلی سه ماهه و حالا می‌گن از اول باید مدارک رو‌پست کنید، خب چرا؟ ما شماره پرونده داریم و مدارک مون موجوده چرا نباید کسی پاسخ بده؟!
حالم خیلی بده بود؛ کلافه، بی‌حوصله، خسته...
سیستم اداری و کاغذبازی فرانسه نمونه‌اس، فک نکنم جایی به کندی و مزخرفی و اعصاب خوردی اینها وجود داشته باشه.
تنها امیدم خداست، کاش زودتر نشونه ای یا بارقه‌ای از امید برام بفرسته...منتظرم خدا.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر