انسان موجود تنهاییه، گاهی مثل این لحظهها تنهاترینه حتی. خوبیش اینه که اینترنت هست و دوستایی دارم که با تاخیر چند دقیقهای هم که شده جوابم رو میدن، همدلی رو بلدن، همدردی رو و گوش شنوا بودن بدون قضاوت. خوشحالم که تو این دنیا این چند تا دوست رو دارم و یادم میمونه که غم و ناراحتیم رو با کسی تقسیم کنم که من رو میفهمه...خیلی دلگیر و دلشکستهم و مطمئنم این حق من نبوده و نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر