اکانت جدید توییتر ساختم و دختری افغان را فالو می‌کنم. این دختر پر از شور، امید و انگیزه است و از فعالان جنبش روشنایی. در توییت‌هایی که می‌کند، در کلمه‌هایش و در روح دمیده در هر جمله‌اش "ما"ی سال ۸۸ را می‌بینم...یکجور عمیقی غصه‌آم می‌گیرد که تاب خواندن توییت‌هایش را ندارم. انگار که "ما"ییم پرت شده از ۸۸ به ۹۵ با همان حجم از انرژی و امید...
چه خوب که بذر امید هر چند نحیف همه‌جا هست، هر جایی که ظلم و بی‌عدالتی با تنه کلفت و ضخیم‌ش خودنمایی می‌کند امید با ه‍زار مانع و سرکوب باز هم جوانه می‌زند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر