یکی دو روز قبل هوا ابری بود و حتی چند ساعتی بارون به شدت بارید. این بارون اونم بعد از چند هفته هوای آفتابی خیلی چسبید. گاهی دلم برای بارون تنگ میشه ولی وقتی روزها و هفته ها مدام بارون بباره اون وقت هست که دوباره حسرت لحظه ای آفتاب رو می خورم.
دیروز عصر که بارون بد اومد و پنجره باز بود و نسیم خنکی می وزید یادم افتادم به محله ای که مادربزرگم اونجا زندگی میکرد. برای هزارمین بار دلم براش تنگ شد. برای همه عصرهای بهار و تابستون که می رفتیم سمت خونه اش و اون توی حیاط نشسته بود و منتظر بود...
هر بار بهش فک میکنم محال اشک نریزم، از بس خوب بود و قدرش رو ندونستم. انقدر که بعد رفتنش دیدم چقد بودنش نعمت بوده و جای خالیش عمیقه. چقد پاک و زلال ما رو دوست داشت و نگرانمون بود. چقد از خوشحالی ما ذوق زده می شد و چقدر ما ازش دوریم. حالم وقتی بیشتر بد میشه که یادم یماد چقد از خانواده ام دورم. چقد از مامان و بابام...چقدر دورم از نوازش و محبت بی پیایان مامانم و چقد دلم پر میزنه برای دیدنش...دلتنگی خری است که گاهی با لگدهای بی جایش تمام زندگی ات را زیرو رو می کند.
هر بار بهش فک میکنم محال اشک نریزم، از بس خوب بود و قدرش رو ندونستم. انقدر که بعد رفتنش دیدم چقد بودنش نعمت بوده و جای خالیش عمیقه. چقد پاک و زلال ما رو دوست داشت و نگرانمون بود. چقد از خوشحالی ما ذوق زده می شد و چقدر ما ازش دوریم. حالم وقتی بیشتر بد میشه که یادم یماد چقد از خانواده ام دورم. چقد از مامان و بابام...چقدر دورم از نوازش و محبت بی پیایان مامانم و چقد دلم پر میزنه برای دیدنش...دلتنگی خری است که گاهی با لگدهای بی جایش تمام زندگی ات را زیرو رو می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر