از دلخوشی های این روزها این است که "عین" برگشته و تا مدتی که هست می توانیم سه نفره کمی برنامه پارک نشینی، کافه نشینی و فک زنی داشته باشیم. ضمن اینکه در همین مدت هم دو تا تیاتر دیدیم که لذت ها بردیم. مخصوصا در تیاتر "ترانه های قدیمی" از صدای پر صلابت خواننده چنان رفتیم در حس و حال که بعدا مشخص شد ملتی اشک ریخته اند و ما تنها نبودیم.
روزها؟ بد نیستند هر چند آنچه انتظار هم دار نیستند ولی خوبیش همین دلخوشی های کوچک است و این مسابقه های فوتبال و والیبال که چند ساعتی را در روز برایشان وقت می گذارم.
دیگر اینکه حالا که بعد عمری باغی خریده ایم از امیدهای آینده ام نشستن زیر آلاچیق هنوز ساخته نشده باغ و گوش دادن به صدای باد و پرنده ها در آنجاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر