۱۳۹۴ خرداد ۱۳, چهارشنبه

سندروم خرداد


بنظرم سطح گه معیار خوبی برای سنجیدن این روزهاست.
احساس می کنم که طی این چند سال سطح انتظارات، خواسته ها، آرزوها و الخ که قبلن داشتم به سطح گه رسیده و هیچ چیزی از آن بلندپروازی های گذشته نمانده جز یادهای هر از گاهی و حسرتی که پایان ندارد.
از خاصیت های خرداد همین است که اگر به موقع نجنبم غم ش مرا قورت می دهد و با همه تلاش هایی که کردم الان خرداد مرا قورت داده. هوا دم کرده، آفتاب سوزان و آزاردهنده، خبرهای گند و اعصاب خرد کن...زندگی در خرداد به زیر سطح گه رسیده.روزهای خردادی دو حالت دارند یا تو را به اوج امید، هیجان و نشاط می رسانند یا چنان بر زمین می کوباندت که نفهمی چطور و از کجا خوردی؟!
دو تا حکم 12/14 سال آمده، انقدر غمم گرفته. واقعن چطور می شود که حال و روز ما و عدالت به اینجا کشیده می شود؟
امروز تولد امام زمان است و من چند سالی است که به شدت شاکی ام که اگر امام زمانی هست چرا از کسانی که ادعای سرباز بودن او را دارند اعلام برائت نمی کند. ظلم و سیاهی باید به کجا برسد تا صدایی بلند شود؟ ذهن گندیده این سربازها پر است از عقده های جنسی، چرا او بلند نمی گوید که آنها به من دخلی ندارند؟ مگر امام حی و حاضر نیست پس چرا عده ای به نام او و با ادعا تبعیت از او به جان روح و روان و حریم زندگی مردم می افتند بدون اینکه به کسی پاسخگو باشند؟همه چیز را در قبضه خود در اوردند و کوچکترین مخالفت را هم بر نمی تابند.
روزهای خردادی  به شدت کسالت آور، ناامید کننده و دپسرده کننده ای است.
این پست رها درباره مهاجرت خیلی خوبه حتی جاهایی اشکم رو در آورد، ممنون که نوشتی.

۱ نظر:

  1. یعنی من باید بیام تو بلاکت نظرت رو درباه پستم بخونم؟ ای بابا. خب دختر میدونی من مرده کامنتم یه کامنت هم اونور بذار:
    خوشالم دوستش داشتی، ناراحتم اشکت درآمد. منتظرم تجربیات شخص خودت رو بعد چند سال بخونم.

    و اما خرداد.. من بخاطر اینکه اعصاب بحث ندارم دیگ ازخرداد ننوشتم. ولی بیایم و منطقی بشیم. خرداد فقط یک نوستالژی است. بریزیم دور و بگذریم

    این خبرهای بد هم شاید حق ما باشد. و البته نیاز گذر مسیر به سوی آزادی. به هر حال ازادی بی هزینه نمیشود. متاسفانه

    پاسخحذف