برچسب زدن چه آسان!

َشب قبل از خواب انقد نوشته تو ذهنم می‌اد که گاهی از مرور چند بارشون خسته می‌شم ولی صبح وقتی می‌خوام دو کلمه بنویسم هیچی یادم نمی‌اد.
الان یکی ش یادک اومد.
جدیدا یه صفحه‌ای تو اینستا داغ شده به اسم ریچ کیدز. یه تعداد جوون عکسایی می‌ذارن که یعنی اینا مهمونی‌ها و پارتی‌ها و سبک زندگی بچه پولدارهای تهران.
چیز خواصی که تو این عکس‌ها نیست چون نمونه‌های مختلفش در همه شهر‌ها دیده می‌شه و این مخصوصا شهری مثل تهران یا صرفا بچه پولدار‌ها نیست.
یادم یه زمانی یه دختری بود که وبلاگ می‌نوشت و از فشار اقتصادی و گا‌ها زیاده خواهی هاش محبور به تن... فروشی شده بود. خودش می‌گفت که مجبور قرض و قوله کنه و به تیپ و قیافه‌اش هر جور شده برسه تا مشتری هاش رو از دست نده و الخ.
در واکنش به همین صفحه تو پلاس چنان برچسب‌ها و فحش هاییحواله این ریچ کیذر‌ها شده که بیا و ببین.
از بچه رانت خوار و فا... ح... شه و... گرفته تا فلان و بیسار.
برچسب زدن به آدم‌ها راحت‌تر از آب خورن شده، فرق هم نمی‌کن این وری یا اون وری!
خیلی راحت دم از حقوق شهروندی و احترم به قانون و کرامت انسانی می‌ذاریم و از اون ور فحش و برچسب هست که به آدم‌ها می‌زنیم!
چه اون یارویی که به ملت می‌گفت خس و خاشاک و گوساله و بزغاله چه اونی که با دیدن چارتا عکس هر صفت زشتی رو به امثال این آدم‌ها نسبت می‌ده.
گیرم پول دار باشن یا تظاهر به پول داری کنند، مگه همه جای دنیا همین وضع نیست! شما با تحقیر اینا می‌تونید عدالت و مساوات رو برقرار کنید؟