۱۳۸۹ شهریور ۱۳, شنبه

تهدبد جدی

1- حالا که ما جنسیتمان مانعی برای پوشش این برنامه و برخی دیگر از برنامه‌هاست، از همین حالا بگویم که:
جنسیت که خوب است، فکریت، جسمیت، روحیت، روانیت، سگیت و خریت‌هایم تنها بخشی از موانعی است که موجب می‌شود در برنامه‌های خبری آن فتنه‌ی قشنگ و دارو دسته‌اش شرکت نکنم.
2- اگر مجبورم کنید بروم، آنچنان خبرهایی برایتان خواهم نوشت که بشود نامبر وان تمام عمر خبرگزاری...!
3- حرف‌هام بسی بسیار جدی بود.
بیچاره پینوکیویِ بی‌پدر و مادر اسمش به دروغگویی بد در رفته است.
خبر ندارد اینجا یک ابراهیم پینوکیویی* هست؛ که انگار خدا در زمان خلقت این بشر فراموش کرده روده‌ی راستی هم در حفره شکمی‌ش قرار دهد.
این ابراهیم پینوکیو، یک جمله هم حفظ کرده که هر جا می‌رود چرندیاتش را هم با آن آغاز می‌کند.
تاریخ این مملکت کم از این ابراهیم‌ها نداشته؛ یکی‌شان هم همان حاج ابراهیم خان کلانترِ خیانتکار!
به گفته حضرت علی(ع) عبرت‌ها چه بسیارند و عبرت‌پذیران چه کم.
جناب ابراهیم پینوکیو یادت باشه که گهی پشت بر زین و گهی زین به پشت!
این دو تیم له و داغون شیرازی هم تنها بلای جون این پرسپولیس اقبال سوخته و استقلال هستند.
این برق داغون هم انقدر خاک تو سر شده که رفتن برای نجاتش مربی اصفهانی آوردن، این یعنی اقبال برق از سوختگی هم گذشته و به مرحله‌ی جزغاله‌گی رسیده است.
* توهین بزرگی به روح پینوکیوی بزرگه ولی الان لقب دیگه‌ای به ذهن مغشوش و مبارکم نمی‌رسد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر